Zamknął drzwi

mówiła, nigdy więcej,

jego tak, raz ostatni,

że pustka, bo najgoręcej,

że wszystko przed

i wszystko nad

że on jest życie,

on jest świat.

że wszystkie skarby,

bo ból i płacz,

serce z niej wydarli,  

bo tęskni, wie, że wart.

on tylko uniósł brwi

nogę na nogę założył

wzrokiem wskazał drzwi,

papierosa do ust włożył.

żadnych powrotów, żadnych szans  

krzyczała, nigdy więcej,

nie ma wybaczeń

ani kłamstw,

bo życie przed…

że dość tych strat

i tupot nóg na schodach

cisza. żadnego słowa szkoda.

on tylko uniósł brwi

nogę zdjął z nogi

wstał, zamknął drzwi,

papierosa już odłożył.